Новы час, паскораны тэмп жыцця, запатрабаванне ў лёгкіх і зручных метадах атрымання патрэбнай інфармацыі – усё гэта прымушае адукацыю падладжвацца пад новыя патрабаванні і стандарты. Яшчэ нядаўна яно было даступна толькі ў адзіным, так званым «фармальным» выглядзе: звыклае для нас навучанне, якое сканчаецца выдачай агульнапрызнанага дыплома (атэстата).
Зараз жа існуюць і іншыя спосабы атрымання цалкам сабе прафесійнай адукацыі, такія як інфармальнае(самаадукацыя) і нефармальнае (адукацыя, якое атрымліваецца па-за ўстановамі фармальнай адукацыі: на курсах, у адмысловых клубах па інтарэсах, з рэпетытарам ці трэнерам і г.д.).
Праўда, вызначэнні нефармальнай адукацыі ў кожнай краіне свае. Напрыклад, на Нямеччыне пад ім разумеюць адукацыю для сталых, а ў Канадзе гэта любая адукацыя, фундаваная дзяржавай. А кітайская сістэма адукацыі ў сваю чаргу ўключае дашкольную, пачатковую, сярэднюю і вышэйшую адукацыю. Нефармальная адукацыя адказвае сучаснаму падыходу «навучанне праз усё жыццё», дае магчымасць у любым узросце атрымліваць новыя неабходныя веды.
Плюсы нефармальнай адукацыі ў тым, што яно дазваляе звычайна сумяшчаць вучобу і працу, ідэальна падыходзіць для працэсу сталага навучання, а таксама мацней ставіць акцэнт на непасрэдна важных для навучэнца старонках ведаў. Зараз актыўна заваёўвае папулярнасць дыстанцыйная адукацыя . Нефармальная адукацыя займае досыць цвёрдыя пазіцыі ў Амерыцы, у шматлікіх краінах Еўропы, а ў Беларусі пакуль толькі робіць нясмелыя крокі, нараджаючы насцярожаныя і скептычныя настроі.
Пераклад dzedzich.org
