Што рабіць, калі на парах сумна?

“Студэнцкія гады цудоўныя” – перафразіраваўшы нейкую цытату, кажу я. Але акрамя п’янак, гулянак, дыскатэк і шалёных святаў, у студэнцкім жыцці ёсць слова “вучыцца” і такая справа, як наведванне параў.

Толькі і на парах няма студэнту супакою, не ся­дзіцца яму 80 хвілін на адным месцы, трэба нешта прыдумаць, нечым займацца альбо пазабаўляцца, каб не чуць гэтае сумнае мурлыканне выкладчыка пра такія далёкія студэнту праблемах маралі і этыкі, псіхалогіі і сацыялогіі і шмат-шмат чаго іншага.

Таму і выдумляюць студэнты сабе забаўкі на час пары. Разнастайнасць гэтых заняткаў уражвае. Ад банальнага разгадвання сканвордаў, прагляду Cosmopolitan альбо новых каталогаў Oriflame, слухання плэера ці бессэнсоўнага тыкання мабільніка і да школьных перакідванняў пісулькамі ды плявання слюнявымі паперкамі праз трубку ад асадкі. Але такія справы таксама хутка надакучваюць, тады студэнт пачынае ўключаць фантазію, па моднаму – крэатыў.

Напрыклад, мае аднагрупнікі старанна два дні “сшыбалі” 36 выкарыстаных квіткоў на тралейбус і аўтобус, зрабілі з іх калоду карт, цяпер рэжуцца квіткамі ў дурня і не выклікаюць ніякай падазронасці з боку выкладчыкаў: квіткі як квіткі, чаго толькі не валяецца на студэнцкіх партах.

Некаторыя студэнты займаюцца творчасцю на тых самых партах. Тут сустрэнеш і звыклыя надпісы “Фізфак – сіла” (потым нехта дапіша – “алкашы”, “уроды”, вось і пайшоў дыялог), “Сэкс па тэлефоне 764-…-… – паклікаць Кацю”, пры чым, патэлефанаваўшы па такой аб’яве, я даведаўся, што рэкламадаўцы нават не ведаюць аб існаванні ўласнай рэкламы. Мабыць так студэнты жартуюць.

Арыгінальна настолькі, што далей няма куды. Сустракаюцца прызнанні, заклікі аб дапамозе, прамовы, выказванні жаданняў: “Не магу без сэкса”, “Філфак шукае маладых і прыгожых хлопцаў, прыходзьце, будзе весела”, “Светка, ты дура, але я цябе кахаю”, “Жыве Беларусь – згіне лукашызм”, “Ад невыканання тэхнікі бяспекі чалавек можа не толькі памерці, але ж і нарадзіцца” і г.д.

А часам можна прачытаць нядрэнныя вершы 🙂 і нават паэмы на розныя тэмы:

“..й стоит не по годам, выпьем за любовь, мадам”, “Выпью шкляначку я ртуці – усё задрала ў інстытуце”, “Лучший друг мой ..ахал Жанну, раскажу я всё декану, друга выгонят тогда, буду ..ахать её я”.
Ёсць ва універсітэце і аматары жывапісу, таму і не здзіўляе, калі раптоўна ў сшытку ці на парце сустрэнеш партрэт злоснага выкладчыка ці малюнак голай аднагрупніцы, і толькі тады зразумееш, што яна нічога сабе.

Я і сам гэты артыкул пісаў на пары, бо потым рэальна будзе лянота, ды і часу не хапае.

А цяпер паназіраем, што ж робяць аднагрупнікі. Вось сябар Жэнька выразаў з паперы нож і спрабуе ім зарэзаць Сярожку. Каця, што сядзіць ззаду, скруціла кавалак паперы ў трубку, прымацавала і размалявала дно, атрымалася ці то шклянка, ці то нейкі дзіцячы калейдаскоп. Андрэй ціха сапіць, бо прыйшоў на пары адразу з дыскатэкі ды яшчэ крыху п’янаватым, таму і схаваўся чым далей. Спытаеце, вось дурань, мог бы нармальна паспаць дома, дык “эн-ку” не хочацца атрымліваць, калі і так ўжо да халеры іх назбіралася ў журнале старасты. Наташа займаецца бізнэсам – дае кансультацыі па каталогу Oriflame. Толькі Марына хуценька піша за выкладчыкам лекцыю, яе канспект перад сесіяй стане вельмі папулярным, як і яна сама.

Часам студэнты нахабяцца да крайнасцяў, асабліва ў вялікіх аўдыторыях, дзе кантролю амаль няма: кладуцца спаць на апошнія рады, п’юць ціхенька піва і нават разводзяць спірт, які таксама потым ужываюць. Ну што тут скажаш: студэнт – істота незвычайная, якую кантраляваць проста немагчыма.
Ды і ты, спадар студэнт, зараз наўрад ці слухаеш выкладчыка, а чытаеш на сваім смартфоне наш сайт, тым самым пацвярджаючы ўсё вышэй сказанае.

Павел Белавус