Складана прайсці міма галоднага, кінутага пад дажджом кацяняці ці шчанюка. Робіш над сабой намаганне, каб не ўзяць яго на рукі, не прынесці дадому. Думаеш: не магу ж я ўзяць да сябе ЎСІХ абяздоленых.
Некаторыя не могуць выстаяць і апыняюцца зламанымі ўласнай жалем. Яны падбіраюць на вуліцы няшчасных жывёл, лечаць іх, пакідаюць жыць у сваім доме … Што адбываецца потым? З кватэр гэтых людзей жудасна пахне, іх ненавідзяць суседзі за шум і антысанітарыю. Яны адчуваюць масу нязручнасцяў маральнага і фінансавага характару.
Так што ж рабіць? Прытулкі для жывёл – не выйсце, іх занадта мала і ў большасці з іх жывёлам горш, чым на памыйніцы.
Гэта толькі кропля ў моры, што мы можам зрабіць?
Убачыла ў інтэрнэце гэты фотаздымак і проста сэрца завагалася … А колькі такіх жывых малюнкаў па свеце блукае …
