Categories: Грамадства

Сэрца плача…

Складана прайсці міма галоднага, кінутага пад дажджом кацяняці ці шчанюка. Робіш над сабой намаганне, каб не ўзяць яго на рукі, не прынесці дадому. Думаеш: не магу ж я ўзяць да сябе ЎСІХ абяздоленых.
Некаторыя не могуць выстаяць і апыняюцца зламанымі ўласнай жалем. Яны падбіраюць на вуліцы няшчасных жывёл, лечаць іх, пакідаюць жыць у сваім доме … Што адбываецца потым? З кватэр гэтых людзей жудасна пахне, іх ненавідзяць суседзі за шум і антысанітарыю. Яны адчуваюць масу нязручнасцяў маральнага і фінансавага характару.
Так што ж рабіць? Прытулкі для жывёл – не выйсце, іх занадта мала і ў большасці з іх жывёлам горш, чым на памыйніцы.
Гэта толькі кропля ў моры, што мы можам зрабіць?

Убачыла ў інтэрнэце гэты фотаздымак і проста сэрца завагалася … А колькі такіх жывых малюнкаў па свеце блукае …

Darya

Recent Posts

Павел Ferenc: праз музыку я разумею свет

Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…

2 дні ago

Ад сметніка да фотазоны. Як жыхары простага шматпавярховіка мяняюць сваё асяродзе

Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…

1 тыдзень ago

Абмен раслінамі ў “Таполі”: каб зялёнага было больш

Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…

2 тыдні ago

Суботнік – гэта проста. Як берасцейцы паляпшаюць сваё наваколле

Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…

2 тыдні ago

Ад маркету да фотастудыі: як Даша Сідарэнка змяняе культурнае жыццё Берасця

Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…

3 тыдні ago

Вікторыя Цэкат – арганізатарка фотадня для мам з “Без межаў”

Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…

3 тыдні ago