Польшча: “Газ з сланцаў – выдатная магчымасць для ўмацаванне незалежнасці Усходняй Еўропы”
Два гады таму еўрапейскае грамадскае меркаванне было шакавана навіной аб адкрыцці газавых радовішчаў з сланцавых парод у Польшчы. Ацэнкі іх дэманстравалі памеры, якія нашмат перавышаюць патрэбы ўнутранага рынку. Паводле ацэнак, рэсурсы могуць зрабіць незалежным ад замежнага экспарту ўвесь рэгіён Усходняй Еўропы. А больш незалежнасці значыць больш свабоды.
Ёсць ці не?
Інвестары з энергетычнай галіны выстраіліся ў чаргу за ліцэнзіямі на пошукі радовішчаў у Польшчы. Сярод іх самыя сур’ёзныя гульцы на сусветным рынку: Chevron, Conoco Phillips і Exxon Mobil. Колькасць выдадзеных дазволаў дасягнула 100 і працягвае расці. Выдадзены ўжо пасля першапачатковага бурэння даклад амерыканскага ўпраўленне інфармацыі па энергетыцы дае ўдвая вялікую ацэнку – 5,3 більёны кубічных метраў. Гэта рэсурсы, якія задавальняюць патрэбы Польшчы ў газе на 350 гадоў.
Веды аб сланцавым газе існавалі даўно, але не было акупнай тэхналогіі па яго эксплуатацыі. На працягу апошняга дзесяцігоддзя ў гэтай галіне адбылася рэвалюцыя. Авалоданне тэхнікай здабычы сланцавага газу ў ЗША прывяло ў апошнія гады да таго, што яны абагналі Расею ў рэйтынгу здабычы газу ў свеце. Польская прамысловасць забяспечвае 30% патрэбаў унутранага рынку. Астатнія 70% – гэта імпарт з Расіі. Калі пацвердзяцца ўступныя адзнакі, то Польшча ў бліжэйшы час можа з імпарцёра ператварыцца ў экспарцёра газу ў Еўропе. Гэта таксама велізарны шанец для энергетычнай прамысловасці. Для краіны, чыя энергетычная прамысловасць пазбаўлена атама і амаль цалкам заснавана на вугалі, адкрыццё багатых радовішчаў самага чыстага з вуглевадародаў стала б вялікім падарункам ад маці-прыроды.
Колькасць рэчаў, якія стануць магчымымі дзякуючы сродкам, якія зэканомлены альбо атрыманы ад продажу газу, нагадвае адказ на пытанне: «Што б я зрабіла, калі б выйграў у латарэю?». Але паколькі данясення наступных здабываюць каманд сапраўды пацвярджаюць наяўнасць радовішчаў сланцавага газу ў Польшчы, такія развагі перастаюць быць чыстай вады фантазіяй. Гледзячы на спіс запатрабаванняў, якія маглі б задаволіць прыбытак ад радовішчаў сланцавага газу, пералік маючых адбыцца пераменаў выглядае уражліва.
Што мы атрымаем?
Па-першае, энергетычнюу незалежнасць. Польшча, як і большасць еўрапейскіх дзяржаў, з’яўляецца імпарцёрам стратэгічных рэсурсаў. Выпадак Варшавы характэрны для шырокага пояса дзяржаў, якія распасціраюцца ад Фінляндыі да Грэцыі, залежных ад паставак прыроднага газу з Расіі. Палітыка кантраляваных дзяржавай расійскіх вытворцаў газу прывяла да выкарыстання стратэгічных рэсурсаў для аказання палітычнага ціску. Самадастатковасць ў гэтай сферы – гэта поўнае спыненне асцярог з нагоды энергетычнай бяспекі краіны за кошт газу.
Але пойдзем далей. Прагназаваны памер радовішчаў газу з’яўляецца катэгорыяй, якая значна перавышае спажывецкія патрэбы Польшчы. Гэта азначае ператварэнне Польшчы з імпарцёра ў экспарцёра газу. Гэта, у сваю чаргу, ставіць пытанні аб змене рынку газу на кантыненце, яго энергетычную бяспеку ці нават міжнародную палітыку. Будучыня пакажа таксама, ці зможа Польшча пазбегнуць тэндэнцыі да выкарыстання рэсурсаў стратэгічнай сыравіны пры правядзенні міжнароднай палітыкі.
Вялікія аб’ёмы газу былі б выратавальным для энергетычнай прамысловасці. У адрозненні ад Нямеччыны ці Францыі, чыя структура вытворчасці заснавана на атамных электрастанцыях, Польшча выкарыстоўвае вугаль. Аб’ём забруджванняў, выкліканых вугальнымі электрастанцыямі, з’яўляецца адной з галоўных праблем захавання ўсё больш строгіх патрабаванняў арганізацый па ахове навакольнага асяроддзя. Прыкладам можа быць прыняты ЕС план па скарачэнні выкідаў CO2 на 20% да 2020 года. Радовішчы самага чыстага з вуглевадародаў дазволілі б трансфармаваць энергетычную прамысловасці з вугалю на газ.
Як выкарыстоўваць
Вышэйзгаданыя наступствы адкрыцця радовішчаў прыроднага газу выглядаюць вельмі праўдападобна. Значна цяжэй адказаць на пытанне, як будуць размеркаваны сродкі, зэканомленыя альбо атрыманыя дзякуючы адкрытым уласным радовішчаў. Змяненне адзін аднаго урадаў ў Польшчы прыйдзецца адказаць на пытанне, як раўнамерна размеркаваць выгады. Тут пытанне аб «Resource Course» станавіцца, аднак, найбольш актуальным.
Вельмі добрым прыкладам разумнага кіравання прыроднымі багаццямі з’яўляецца Нарвегія. Пасля адкрыцця багатых радовішчаў газу і нафты на нарвежскім кантынентальным шэльфе ўрад у Осла стварыў два ўстановы: Petoro і Нарвежскі нафтавы дырэктарат. Petoro кіруе усімі фінансавымі актывамі, атрыманымі ад эксплуатацыі нарвежскіх радовішчаў, аперуе імі на рынку і прыносіць даход, які паступае непасрэдна ў Цэнтральны банк. Мэта второго ўстановы – ННД – заключаецца ў максімізацыя сацыяльнай выгады, якая паступае ад кіравання нарвежскімі радовішчамі. Супрацоўнікі ННД вырашаюць, як даходы ад нафты і газу могуць стаць асновай для стымуляцыі і будаўніцтва новых крыніц даходу.
Гэта добрая падказка для Польшчы, перад якой сёння ўстае пытанне «Resource Course». Сланцавы газ, несумненна, будзе выпрабаваннем на трываласць для маладой дэмакратычнай сістэмы. Гэта можа стаць пагрозай, але і шанцам, каб дагнаць цывілізацыйную адсталасць. Польшча сама, з’яўляючыся краінай, якая зможа на гэтым нажыцца, мае патрэбу ў добрай практыцы і прадуманай стратэгіі для прыняцця газавага буму: адпрацаваць адказ на пытанне, як запасы газу могуць прынесці карысць усяму грамадству. Будаўніцтва інфраструктуры, навуковыя даследаванні і развіццё сектара high-tech – гэта толькі некаторыя прапановы па выкарыстанні сродкаў. У развагах варта скарыстацца некалькімі дэкадамі вопыту Нарвегіі, дасягненні якіх зрабілі яе адной з самых багатых краін у свеце. Мудрае кіраванне прыроднымі рэсурсамі магчыма, а палітычная сістэма ў Польшчы ўжо змагла адужэць настолькі моцна, каб супрацьстаяць пагрозам «Resoure Course». На думку экспертаў, завяршэнне выведкі, збор вынікаў і іх аналіз з’яўляецца перспектывай на бліжэйшыя пару гадоў. Такім чынам, ёсць час, каб добра падрыхтавацца.
Першапачаткова стацца пад назвай «Shale Gas in Poland: A Future Blessing or a Curse?” Была напісана для «Future Challenges».