Гайд па закінутай Беларусі запрашае цябе на паўднёвы захад краіны.
в. Паланечка, Баранавіцкі раён
Палац, які належаў прадстаўнікам самага багатага роду ВКЛ, у XVII стагоддзі нагадваў асобны мікракосм: парадны двор з маёнткам, французскі і англійскі паркі, капліца, аранжарэя, водная сістэма з шасці сажалак, доўгая пад’язная алея, гаспадарчы двор і нават млын. Сам двухпавярховы палац выглядаў даволі проста і функцыянальна звонку, але ўнутры наведнікі звычайна хадзілі з разяўленым ротам. Асабліва крута выглядалі люстэркавыя сцены вялікай залы, шыкоўная шафы з каштоўных гатункаў дрэва ў бібліятэчнай зале, калекцыя глобусаў і гравюр, а таксама аркі з карэльскай бярозы ў спальні князя Канстанціна, аднаго з уладароў лакацыі.
Зараз ад гэтай прыгажосці засталіся толькі ўспаміны гісторыкаў: апошнія дзесяцігоддзі палац займала школа-інтэрнат, а таму ўсё, што можна было пахерыць, знішчана, разрабавана і перафарбавана. Пару гадоў таму палац выкупіла прыватная кантора, каб аднавіць небараку, але праца пакуль не пачалася. Прыязджай у Паланечку, каб не толькі прайсціся па маёнтку і ўзгадаць часы былой славы, але і атрымаць асалоду ад прыроды – усё ж шляхцічы ўмелі добра падбіраць месцы для хат.
в. Паўлінава, Баранавіцкі раён
Ладную неагатычную сядзібу заклалі ў 1906 годзе – некалькі пакаленняў Бохвіцаў ганарыліся сваім радавым гняздом, якое стаяла ў цэнтры глухога лесу, на беразе штучнага возера. За савецкім часам тут быў ваенны шпіталь, што пакінула сур’ёзны адбітак на інтэр’еры. Але і зараз прыемна прайсціся па залітых сонцам залах, палюбавацца фігурыстымі гатычнымі вокнамі і завостранымі дзвярамі. Глядзі пад ногі – пару дзесяцігоддзяў сюды збягалі школьнікі з піянерлагера «Чабарок», які месціцца побач, а таму можна лёгка спатыкнуцца аб сляды іх жыццядзейнасці.
в. Грушаўка, Ляхавіцкі раён
Драўляная сядзіба належала прадстаўнікам старажытнага польскага роду Рэйтанаў, і першы шляхетны дом тут быў закладзены ў камені яшчэ ў XVI стагоддзі. У канцы XIX стагоддзя ў Грушаўцы гаспадарыў пан Юзаф. Праз хліпкае здароўе лекары забаранілі яму жыць у каменным доме, а таму на былым мураваным фундаменце ўзвялі сучасную версію панскага маёнтка – са звышякаснага брусу. Печкі з галандскай кафлі, роспісы, разьба – адгалоскі былой раскошы захаваліся і зараз.
Наведайся ў закінутую сядзібу, каб памедытаваць, гледзячы, як пыл кружляе ў промнях, што прасочваюцца ў дзіркі, адшукай неагатычную каплічку ў двары сядзібы, а таксама пасябруй з козамі, якіх выгульваюць у былым парку мясцовыя бабулі.
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…
