Лічаныя дні засталіся да надыходу новага 2017 года, а гэта, як вядома, гэта самы час падвесці вынікі года, што мінае. Вось і выдавецтва “Кнігазбор” вырашыла зрабіць рэйтынг найбольш прадаваных кніг у 2016 год (рэйтынг быў складзены без уліку дзіцячай літаратуры).
Пяты па ліку раман Віктара Марціновіча – безумоўны лідар продажаў у гэтым годзе. Кніга атрымала шырокі розгалас па ўсёй краіне, а паводле ўласнага прызнання аўтара – гэта “самы шчыры і самы дарослы раман з напісаных дагэтуль”.
Як паведамляе анатацыя, гэты раман — летапіс цэлага пакалення, што згубілася ў складцы паміж ліквідацыяй ВЛКСМ і яго ўрачыстым адраджэннем. Кніга пра непазбежнасць сталення, а таксама пра тое, якія нечалавечыя намаганні трэба прыкласці, каб застацца чалавекам.
Кніга прэзентавалася ў рэгіёнах, пра яе пісалі і гаварылі, а сама яна вытрымала два выданні. Улічваючы, што ўсё гэта адбылося цягам нават не году, а паўгоду, гэта сапраўдны поспех у беларускіх рэаліях.
Новая кніга Уладзіміра Някляева пабачыла свет напярэдадні 70-гадовага юбілею паэта і змяшчае ягоныя новыя творы.
Зборнік “Толькі вершы” складаецца з двух раздзелаў: больш лірычнага “Падманы празрыстай вады” і болей эпічнага “Турэмная бібліятэка”.
Разам з ёй быў выдадзены крытыка-біяграфічны нарыс “Вандроўнік” Ціхана Чарнякевіча, прысвечаны творчасці паэта. Гэта таксама цікавая і вартая прачытання кніга, у Беларусі пабоднай літаратуры выходзіць вельмі мала.
Гэтая кніга пабачыла свет з нагоды 90–годдзя патрыярха беларускай эміграцыі Янкі Запрудніка. Кніга, укладальнікамі якой сталі вядомыя даследчыкі эміграцыі Наталля Гардзіенка і Лявон Юрэвіч, заснаваная на лістах, што пісалі беларусы з Радзімы Янку Запрудніку.
Як адзначае Наталля Гардзіенка, “кнігу “Кантакты” ў нечым можна лічыць працягам выдадзенай у мінулым годзе кнігі Янкі Запрудніка “Па гарачых сьлядах мінуўшчыны. Лісты 1952-1959 гг.” Цяпер жа – той самы архіў, але іншы ракурс. Укладальнікі праілюстравалі тое, як і дзеля чаго наладжваліся сувязі беларусаў з Беларусі з суродзічамі-эмігрантамі. У кнізе ёсць лісты і з яшчэ савецкіх часоў з газеты “Голас Радзімы”, і з 1980-х, калі да Янкі Запрудніка сталі больш актыўна звяртацца шараговыя беларусы, і з 1990-х, калі інтэнсіўнасць паступлення лістоў з Бацькаўшчыны ды разнастайнасць адрасантаў істотна павялічылася”.
Урачыстая прэзентацыя кнігі адбылася ўлетку гэтага года падчас сустрэчы са знакамітым дзеячам у Мінску.
Беларуска-нямецкае выданне кнігі Міхаіла Валодзіна “Наш стары добры Вавілон. Прагулка па горадзе ў Мінскіх гісторыйках” было прадстаўлена шырокай грамадзе ў самым пачатку гэтага году.
“Мінск – адзін з самых нудных гарадоў у свеце”. Такі прысуд гораду вынес шэсцьдзесят гадоў таму нямецкі пісьменнік Бертальт Брэхт. Што ж, і геніям уласціва памыляцца! Калі б вялікі немец прачытаў кнігу нашага сучасніка Міхаіла Валодзіна і прагуляўся разам з аўтарам па мінскіх вуліцах, ён напэўна змяніў бы сваё меркаванне.
І ўпэўніваем вас: калі б Бертальт Брэхт трапіў у мінскі Вавілон, як да яго Альберт Эйнштэйн, Леў Талстой, Джанларэнца Берніні, Жан-Батыст Мальер і многія іншыя, то адчуў бы сябе мінчанінам. Бо Мінск – гэта сусвет! Не дарма ж аўтар “Мінскіх гісторыек” сцвярджае, што ўсе людзі – мінчане!
Дарэчы, ужо зараз кожны ахвочы можа пазнаёміцца з некалькімі “Мінскімі гісторыйкамі” Міхаіла Валодзіна на нашым сайце!
У сакавіку адбылася прэзентацыя грунтоўнай дэбютнай кнігі Марыі Роўды “Клінічны выпадак, альбо Дарэмныя ўцёкі”, вядомай па сваіх тэкстах яшчэ з 90-х гадоў.
Героі твораў — гэта моладзь дзевяностых, якая шукае сябе, сапраўднае каханне і свае карані на разломе часу, калі здаецца, што паўстае цалкам новая краіна. З самаіроніяй, сумам і любоўю аўтарка распавядае пра сваё пакаленне і пра будучыню, якую маладзёны чакалі, але не атрымалі, і якую асэнсоўвалі ўжо ў новую эпоху.
Усе пералічаныя кнігі можна яшчэ знайсці ў крамах і зрабіць адметны навагодні падарунак! Спяшайцеся!
Сустракаем Новы год з беларускай кнігай!
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…
