Большасць мікрараёнаў Берасця былі ў мінулым вёскамі і найбліжэйшымі пасёлкамі, але Усход першапачаткова будаваўся як паўнавартасная частка горада, як раён. У 1966 годзе інстытутам “Белдзяржпраект” быў распрацаваны праект планіроўкі. Забудова пачалася праз год і ўяўляла сабой 7 мікрараёнаў з адным гандлёвым цэнтрам. З 1981 года тут ходзяць тралейбусы, якія звязваюць гэты раён з цэнтрам горада.
Транспартная сетка гэтага раёна вельмі разнастайная, але ўсё ж камфортнае перамяшчэнне з цэнтра на ўсход і наадварот забяспечваюць галоўным чынам тралейбусы. Вядома, ёсць у Берасці тралейбусы, якія далёка не новыя, але ўсё роўна гэта не перашкаджае ім хутка дастаўляць пасажыраў у розныя пункты горада. Асабліва глыбокім вечарам, калі аўтобусы ды маршруткі ходзяць вельмі рэдка, а то і наогул спыняюць свой рух, тралейбусы вельмі дапамагаюць моладзі, якой хочацца пагуляць у цэнтры як мага даўжэй.
Раён вялікі, таму месцаў для самага рознага дасугу таксама шмат. Пачнем з самага банальнага, а менавіта з устаноў грамадскага харчавання. Як страўніку, так і кашальку тут ёсць дзе разгуляцца. З кафэ варта адзначыць “Параграф”, “Карыцу” і “ПроВосток”, які адкрыўся ў гэтым годзе. Для аматараў прыгожага, нават з шыкам, адпачынку ёсць рэстаран-караоке “Жэмчуг” у вельмі маляўнічым месцы на беразе Мухаўца.
Калі казаць пра актыўны адпачынак, то тут таксама выбар ёсць: спартзаля «Графіт» на вуліцы Арлоўскай. Фізкультурна-аздараўленчы комплекс з басейнам і тэніснымі кортамі. А для аматараў спорту на свежым паветры – недалёка ад ФАКа – адкрытая спартыўная пляцоўка з турнікамі і брусамі.
Што ж тычыцца дзяцей і іх бацькоў, то тут справы ідуць не так весела. У старой частцы Усходу дзіцячыя пляцоўкі выклікаюць толькі самыя змрочныя думкі. Але ўсюды ёсць і свае выключэнні: нават на Савецкай Канстытуцыі ёсць адносна новыя і добрыя месцы для дзіцячага вольнага часу. Школ і дзіцячых садкоў тут не шмат і не мала. Дзіцячыя сады ў адносна новай частцы раёна выглядаюць даволі прэзентабельна.
Мікрараён Кіеўка атрымаў такую назву з-за прыгарада, які ўтварыўся падчас будаўніцтва чыгункі на ўсходзе Брэст-Літоўска, якое завяршылася ў 1873 годзе. Такім чынам з’явіліся цягнікі, якія ездзілі ў напрамку Брэст–Ковель–Кіеў. Гэта і паспрыяла назве новага прадмесця – Кіеўскай Слабады, ці проста Кіеўкі.
Самі жыхары Кіеўкі любяць жартаваць, што іх раён – «вёска ў цэнтры горада». І не дзіўна, бо тут вельмі шмат старых дамоў, і амаль усе жыхары трымаюць невялікую гаспадарку. Калі пасёлак Кіеўка толькі пачынаў існаваць, тут будавалі баракі і часовыя памяшканні для жылля, у якіх жылі рабочыя і служачыя чыгункі, а таксама рамеснікі і дробныя гандляры. А вось дамы сядзібнага тыпу з’явіліся пазней. Самы характэрны будынак Кіеўкі дарэвалюцыйнай эпохі – старцыя вакзала Брэст-Палескі. Пры станцыі раней працавала чыгуначнае вучылішча. Таксама функцыянавала два невялікіх рамесных прадпрыемствы: грабеньчыкавае ім.Глейзера і каўбаснае ім. Радзевіча.
Калісьці на Кіеўцы на вуліцы Пушкінскай знаходзіўся квартал двухпавярховых драўляных дамоў, які пабудавала ў 1920-х для збяднелых іудзейскіх сем’яў Брэст-Літоўска дабрачынная арганізацыя «Джойнт». Яго назвалі калоніяй Варбурга, у гонар банкіра Фелікса Морыца Варбурга, які вылучыў грошы на будаўніцтва дамоў. Аднак гэтыя гістарычныя помнікі не захаваліся: цяпер на іх месцы размешчаны супермаркет “Mart Inn” і інтэрнат БрДУ імя А.С. Пушкіна.
Старая частка Кіеўкі размяшчаецца паміж чыгункай і сучаснай вуліцай Сікорскага – гэта прыблізна чвэрць усёй тэрыторыі раёна. У 1987 годзе Кіеўку аднеслі да Маскоўскага раёна горада. Сёння межы Кіеўкі даволі размытыя: часам вуліца пачынаецца ў адным раёне, а заканчваецца ў іншым. Як вуліца Пушкінская, якая ад чыгуначнага пераезду да перасячэння з вуліцай Скрыпнікава адносіцца да Кіеўкі.
У раёне ёсць толькі адзін вялікі супермаркет “Mart Inn” на вуліцы Пушкінскай. Крама з сімвалічнай назвай – “На балоце” ратуе жыхароў ад “дэфіцыту” і прываблівае ўсіх паўночных жыхароў цэнтра, у якім, як ні дзіўна, няма ніводнай кругласутачнай крамы.
Назва вёскі Кавалёва паходзіць ад рамяства, няцяжка здагадацца, якім займаліся мясцовыя жыхары – Кавалі. Калісьці Кавалёва было невялікім фальваркам Камянец-Жыровіцкай воласці Брэсцкага павета. У пачатку XX стагоддзя гэты маёнтак быў набыты ваенным ведамствам пад будаўніцтва казармаў гарнізона Брэсцкай крэпасці, а затым форта другой лініі абароны. З 1940 г. пасёлак, дзе жылі вайскоўцы, уваходзіў у склад Пугачэўскага, з 1954 г. — Гершонскага сельсаветаў Брэсцкага раёна. 31 сакавіка 1958 г. вёска Кавалёва стала часткай горада, у 1978 г. яе аднеслі да Маскоўскага раёну.
Транспарт з гэтага мікрараёна ў іншыя ходзіць значна лепш, чым у большасці мікрараёнах Берасця. Пашанцавала мясцовым жыхарам таму, што тут, акрамя аўтобусаў і маршрутных таксі, ходзяць яшчэ і тралейбусы.
У гэтым раёне вы ніколі не застанецеся без прадуктаў. Тут знаходзяцца цэлых два вялікіх “Еўраопта”, “Прадтавары”, супермаркет гэтай жа кампаніі “Мікс”. Ды і без грамадскага харчавання таксама – менавіта тут пабудавалі пару гадоў таму “Макдональдс”. А калі вы не прыхільнік бургераў – можна ўзяць піцу брэнда “Dominos”.
Кавалеўку можна назваць прыкладам, на які варта раўняцца, калі казаць аб актыўным адпачынку і здаровым ладзе жыцця. Тут знаходзіцца Брэсцкі абласны цэнтр алімпійскага рэзерву, дзе можа пакатацца на кані і навучыцца коннай справе, напэўна, любы жадаючы. А яшчэ ў гэтым раёне знаходзіцца вяслярны канал, якім ганарыцца не толькі ўвесь горад, але і ўся краіна. Тут можна і займацца плаваннем, і веславаннем. Шмат людзей любяць прыйсці сюды раніцай на прабежку. Калі на сваіх дваіх перасоўвацца не хочацца – можна ўзяць напракат ровар або ролікавыя канькі і аб’ехаць увесь вяслярны канал.
Вялікай і актуальнай праблемай Кавалеўкі была і застаецца адсутнасць уласнай паліклінікі. Але тут ёсць невялікая дзіцячая паліклініка, якая на першы погляд вельмі падобная на звычайны жылы дом. Што датычыцца ўстаноў адукацыі і дашкольных устаноў, то іх тут значна больш, чым у большасці раёнаў Берасця. Аднак многія скардзяцца на іх недахоп.
Затое Кавалёва можа пахваліцца сваімі дарогамі і нават пляжам. У раёне знаходзіцца два рэчавых рынка і адзін будаўнічы, што таксама актуальна ў сувязі з вялікай колькасцю новабудоўляў. Для грыбнікоў і аматараў свежага паветра і актыўнага адпачынку за будаўнічым рынкам знаходзіцца лес, дзе можна выдатна адпачыць ад гарадской мітусні.
Рэчыца адзін з самых старых, калі не самы стары, раён Берасця. Першая згадка яго ў пісьмовых крыніцах была ў 1568 г. у дакуменце ад 27 снежня 1571 г., падканцлер Вялікага Княства Літоўскага разглядаў скаргу Рэчыцкага войта. У 1749 г. Антоній Пацей стражнік ВКЛ, прадаў пану Флемінгу вёску Рэчыцкую. У XIX стагоддзі вёска і маёнтак Рэчыца адносілася да Касіцкай воласці Брэсцкага павета. Затым у 1930-я гг.на месцы маёнтка вырас пасёлак. З 1940 г.ён знаходзіцца ў складзе Брэсцкага раёна. Да 1959 г.Рэчыца была цэнтрам сельскага савета калгаса “Пагранічнік”. У 1959-1968 гг. пасёлак зліўся з вёскай, уваходзіў у Клейніцкі сельсавет. Потым у 1968 г. Рэчыца ўвайшла ў гарадскую рысу, з 1978 г.адносіцца да Ленінскага раёна Берасця.
У Рэчыцы вы амаль не знойдзеце супер-і гіпермаркетаў, дзе можна купіць усё, што трэба, ад знакамітых да малавядомых брэндаў. Гэтая тэрыторыя невялікіх магазінаў і шапікаў. Нават такія гандлёвыя сеткі, як Санта, Еўраопт і Прадтавары, прадстаўлены ў гэтым раёне аднымі з самых маленькіх філіялаў.
У раёне ёсць шмат дзіцячых пляцовак, але вось стан іх пакідае жадаць лепшага. І нядзіўна, бо тут вельмі мала новабудоўляў, і, можна сказаць, насельніцтва раёна ў большасці людзі, дзеці якіх даўно выраслі. У раёне ёсць 2 вялікіх школьных стадыёна, што спрыяе актыўнаму ладу жыцця мясцовых. А таксама многія шукаюць прыгод на закінутых будоўлях і чыгунках, якіх тут вельмі шмат.
На Рэчыцы вельмі рэдка будуюць новае жыллё. Новых дамоў практычна няма, а дыяпазон коштаў досыць вялікі, і можна знайсці тое, што табе па кішэні ці па душы.
У 70-х гадах XIX стагоддзя ўжо поўным ходам ішло будаўніцтва чыгуначных шляхоў. Першы цягнік па шляху Брэст-Масква паехаў ужо 28 лістапада 1871 года, а ў 1873 годзе пачала дзейнічаць чыгунка Ковель — Брэст— Беласток—Граева, якая праходзіла праз Высока-Літоўск. Менавіта адсюль з’явілася і назва паселішча Граеўская Слабада, або, як называюць да гэтага часу, Граеўка.
У 1883 годзе, на тэрыторыі побач з вёскай Бярозаўка, пачалі будаўніцтва. Гэта былі дамы расійскіх афіцэраў, якія прыбылі для службы ў крэпасці. 1 ліпеня 1929 года Граеўская Слабада стала часткай горада пад назвай Граеўскае прадмесце. З 1978 года Граеўка з’яўляецца часткай Берасця ў складзе Ленінскага раёна.
Граеўка знаходзіцца вельмі блізка да цэнтра, аддзеленая ад якога толькі чыгункай. З некаторых дамоў нават можна назіраць як прыбываюць на вакзал чыгуначныя саставы. Але гэта толькі з часткі вуліц, астатняя частка раёна знаходзіцца далёка ад цэнтра і вакзала.
Транспартная сетка ў раёне не можа быць прыкладам для астатніх раёнаў. У цэнтр вы трапіце лёгка, асабліва на прыпынак Газаапарат, так як туды заязджаюць амаль усе аўтобусы, якія курсуюць у раёне. Транспартныя зносіны з іншымі раёнамі пакідаюць жадаць лепшага.
На Граеўцы, як і ў любым раёне горада, можна заняцца бегам, але тратуарныя дарожкі зусім для гэтага не прызначаныя. Для любой іншай актыўнасці прыйдзецца адправіцца ў цэнтр горада.
Месцаў для адпачынку дзяцей таксама няма, не лічачы школьных пляцовак. У старых дварах стаяць такія ж старыя гульнявыя зоны: старыя арэлі, горкі і незразумелыя бетонныя канструкцыі. Толькі каля новабудоўляў, у дварах знаходзяцца добрыя дзіцячыя пляцоўкі.
Нажаль, Граеўка не можа пахваліцца вялікай колькасцю зеляніны. Лес ёсць толькі на ўскраіне, каля пункта падрыхтоўкі вагонаў, а ўнутры самога раёна трапляюцца толькі рэдкія, сіратлівыя прадстаўнікі флоры.
Граеўка – гэта раён дробных прадпрыемстваў, ЖЭСаў, арганізацый і кааператываў. Граеўка можа пахваліцца пяццю дзіцячымі садамі і двума школамі, што вельмі нядрэнна для мікрараёна.
Таксама на Граеўцы можна ўбачыць прыгожыя старыя казармы, якія адносяцца да другой палове XIX стагоддзя. Яны знаходзяцца проста насупраць новабудоўляў па вуліцы Рэспубліканскай.
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…