Гэта не проста падарожжа, гэта насычанае прыгода на адлегласці ў 125 км, дзе кожны кіламетр дорыць новыя ўражанні. Запланаваныя 9 гадзін праляцяць незаўважна, бо на шляху столькі ўсяго цікавага!
І які ж шлях без кулінарных прыгод? Зрабіце прыпынак, каб паспрабаваць духмянае эспрэса на адной з мясцовых заправак. А далей — уладкуйце пікнік прама пасярод зялёнага поля, атрымліваючы асалоду ад ежай, прыгатаванай з любоўю.
Дарога абяцае быць незабыўнай. Бо менавіта ў шляху мы адкрываем для сябе сапраўдную магію свету вакол. Спадзяемся, гэты маршрут стане для Вас крыніцай натхнення і новых гісторый.
Без сумневу заслугоўвае вашай увагі на гэтым маршруце. Гэты гістарычны куток карыстаецца асаблівай папулярнасцю сярод жыхароў Берасця, і многія ўжо паспелі пазнаёміцца з яго чарамі. Калі ў вас абудзіўся цікавасць да гэтага месца, не варта выпускаць шанец. Камянец і яго вежа ідэальна ўпішуцца ў ваш маршрут, бо яны знаходзяцца проста па шляху!
У самым сэрцы Шарашова, знаходзіцца ўнікальны драўляны цуд – званіца, датаваная канцом XVIII стагоддзя (1799 год). Гэта вельмі рэдкі прыклад народнага драўлянага мастацтва, такіх артэфактаў у Беларусі захавалася адзінкі. Гэтая Званіца калісьці дапаўняла архітэктурны ансамбль Прачысцінскай царквы, але, на жаль, сама царква не дажыла да нашых дзён.
Гэты касцёл, збудаваны ў 1830-40-я гады, з’яўляецца яркім помнікам архітэктурнай спадчыны рэгіёна. Шпацыруючы па яго ўтульнай тэрыторыі, наведвальнікі могуць адкрыць для сябе старадаўнія пахавальні і капліцы. Кожны камень і выгіб архітэктуры пераносіць вас у глыбіні гісторыі, распавядаючы нябачныя гісторыі мінулых пакаленняў.
Адасоблены куток каля невялікага вадасховішча хавае сапраўдную архітэктурную каштоўнасць – драўляную капліцу з калонамі. Гэты незвычайны помнік драўлянага мастацтва быў узведзены ў далёкім 1824 годзе. Сёння яна служыць капліцай, і нядаўна яе абнавілі, афарбаваўшы ў яркія жоўты і зялёны колеры. Дзіўныя выявы святых на фасадзе таксама былі адноўлены. Ранейшы колер капліцы – Пяшчотны блакітны – быў характэрны для большасці драўляных цэркваў Беларусі.
Драўляная званіца і іншыя рэлігійныя збудаванні вёскі Шарашова горда ўяўляюць сабой культурную і гістарычную спадчыну Беларусі, сведчачы аб глыбокіх каранях і традыцыях нашай зямлі.
Апускаючыся ў лабірынты вулачак Поразава, вы апынаецеся перад тварам унікальнай архітэктурнай сімфоніі пачатку XX стагоддзя. Поразава – гэта сапраўдны рай для знатакоў архітэктуры з яе калейдаскопам стыляў і формаў. Так, даехаць сюды на грамадскім транспарце можа быць няпростай задачай у параўнанні з Камянцам або Шарашова. Але верце, яно таго варта.
Цэнтральная частка пасёлка вас здзівіць сваёй кампактнай і гістарычнай забудовай. Невысокія домікі, максімум у два паверхі, сталі як бы ў танцы. Цікава, што кожны будынак унікальны, але пры гэтым яны аб’яднаны агульнай архітэктурнай канцэпцыяй. Асабліва дзівіць разнастайнасць формаў вокнаў і дэталі фасадаў.
Адзін з будынкаў прыцягне Вашу ўвагу незвычайнымі драўлянымі гаўбцамі – тэрасамі, убудаванымі ў куты, у той час як асноўная структура будынка выканана з цэглы. Гэтыя кантрасты матэрыялаў ствараюць непаўторную атмасферу, якая апускае ў гістарычную спадчыну рэгіёну.
У цэнтры Поразава, нібы стаіўшыся сярод пышнай зеляніны, стаіць унікальны будынак – сядзіба Бутаўт-Андрэйкавічаў, вядомая як “Багудзенкі”. Гэты драўляны дом, схаваны за велічнай алеяй, нібы выйшаў з казкі. Яго разьбяныя фасады і вежкі – алькежы на краях ствараюць атмасферу сапраўднага мініятурнага замка.
Архітэктурны стыль сядзібы прынята называць “закапанскім”, у гонар польскага горнага горада Закапанэ, дзе ён быў народжаны. Закапанскі стыль адрозніваецца сваімі вытанчанымі драўлянымі пабудовамі, высокімі дахамі, масіўным каменным падмуркам і складанай разьбой, якая служыць дэкорам.
Нядзіўна, што, нягледзячы на рэканструкцыі ўнутранага інтэр’еру сядзібы, яе фасады захоўваюць першапачатковую прыгажосць і веліч.
У глыбіні Падорска, як успамін пра былыя часы, стаіць сядзіба, якая калісьці належала сям’і Бохвіцаў. У 1854 годзе сядзіба перайшла ў рукі рамана Бохвіца, сына вядомага філосафа Фларыяна Бохвіца. З праніклівым поглядам і жаданнем данесці свой густ да кожнага кутка сядзібы, Раман распачаў шэраг рэканструкцый. Ён унёс змены ў планіроўку, перабудаваў некаторыя часткі, і ў выніку сядзіба набыла новае дыханне ў духу позняга класіцызму.
Але гісторыя сядзібы Бохвіцаў не абмяжоўваецца толькі асноўным будынкам. У яе цені распасціраецца маляўнічы парк, дзе кожнае дрэва нібы захоўвае таямніцу мінулых гадоў. Непадалёк ўзвышаюцца іншыя архітэктурныя шэдэўры: вінакурня, дзе, магчыма, ствараліся лепшыя напоі той эпохі; старадаўняя вадзяны млын; валюшня і нават уласны спіртзавод, які сведчыць аб прадпрымальнасці і далёка ідучых планах Бохвицев.
Наведванне сядзібы Падорск дае ўнікальную магчымасць пагрузіцца ў гісторыю і адчуць дух той эпохі, калі кожны камень і дрэва былі звязаны з жыццём і амбіцыямі сваіх уладальнікаў.
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…