У свеце мастацтва музыка займае асаблівае месца, з’яўляючыся ўніверсальнай мовай, здольнай перадаваць пачуцці і ідэі, якія не патрабуюць слоў. Аднак, нягледзячы на яе значнасць, многія слухачы застаюцца ў няведанні аб глыбіні музыкі, якую яны слухаюць. Менавіта тут на дапамогу прыходзіць Валянціна Кеўра – піяністка, музыказнаўца і мастацтвазнаўца, чый вопыт і разуменне музыкі адкрываюць новыя гарызонты для многіх.
Валянціна скончыла кансерваторыю і атрымала вялікі досвед, працуючы ў сферы музычнай адукацыі. Знаходзячыся ў коле прафесійных музыкаў, яна не заўважала, што звычайныя слухачы не разумеюць усёй паўнаты той музыкі, што чуюць. Калі Валянціна пачала працаваць у філармоніі, яна сутыкнулася з сітуацыяй, калі аўдыторыя, прыходзячы на выступленні, атрымлівала задавальненне, эмацыйны ўздым, але 80% інфармацыі праходзіла міма іх.
«Напрыклад, у эпоху барока музыка была адаптаваная пад слухача. Яна мела асаблівыя рытарычныя прыёмы і фігуры. І калі чалавек слухаў, дапусцім, Баха, у яго перад вачыма адкрываўся цэлы сюжэт».
Гэтае разуменне нарадзіла імкненне даць людзям больш, чым проста прыгожае спалучэнне гукаў. Яна вырашыла запусціць у Берасці лекцыі пра музыку, каб растлумачыць, як слухаць і разумець яе.
«Музыказнаўцы – снобы. Чым больш мудрагеліста і прафесійна ты будзеш казаць аб музыцы, тым лепш. Гэта падыходзіць для навуковых публікацый, а што рабіць звычайным слухачам?».
Падчас гэтых лекцый Валянціна імкнецца перавесці ідэі і гісторыю музыкі на зразумелую мову. “Як музыказнаўца, я лічу сваёй задачай быць перахадніком паміж кампазітарамі і аўдыторыяй”, – гаворыць яна. Яе падыход заснаваны на тым, каб раскрываць таямніцы музычных нот і прыводзіць слухача бліжэй да мастацтва. Валянціна закранае тэмы класічнай музыкі і аднолькава ахвотна гаворыць пра Шапэна і Рахманінава, як пра больш вядомых кампазітараў, так і пра менш папулярных, паступова паглыбляючыся ў жанры, такія як балет і сімфонія.
Валянціна не абмяжоўваецца толькі лекцыямі, яна таксама гарыць жаданнем актыўна ўдзельнічаць у адукацыйным працэсе дзяцей, развіваючы іх музычныя навыкі. Яе рада бацькам заключаецца ў тым, каб займацца самадысцыплінай і сілай волі, паколькі гэтыя элементы ідуць поплеч з музычным навучаннем.
«Магчыма, з-за фільмаў і кніг склалася асацыяцыя, што творчы – гэта вольны, недзе ветраны чалавек. Але гэта найвялікшы падман, музычныя навыкі ніколі нельга развіць без самадысцыпліны, і толькі ў канчатку самадысцыпліны расчыняецца наш творчы бок. Чайкоўскі казаў, што натхненне ніколі не прыходзіць да лянівых».
Аднак Валянціна таксама бачыць неабходнасць змен у сістэме музычнай адукацыі. Яна прапануе ўвесці тэсціраванне настаўнікаў музычных школ на прафесійную этыку і псіхалагічныя аспекты ўзаемадзеяння з вучнямі. На яе думку, недастатковая ўвага да гэтых пытанняў можа прывесці да таго, што ў дзяцей фарміруюцца траўмы, звязаныя з музыкай. «Часта педагогі не надаюць дастатковай увагі эмацыйнаму стану сваіх вучняў, і гэта можа адбіцца на іх стаўленні да музыкі ў будучыні», – заключае яна.
Праца Валянціны – гэта не толькі лекцыі, але і імкненне змяніць падыход да музычнай адукацыі і ўспрымання музыкі ў цэлым. Яна актыўна дзеліцца сваімі ведамі і рэкамендацыямі, каб кожны, хто хоча, мог стаць больш свядомым слухачом і, магчыма, знайсці ў музыцы сэнс, які раней заставаўся незаўважаным. У гэтым і заключаецца яе місія – даць магчымасць кожнаму дакрануцца да прыгожага і адчуць музыку не проста як набор гукаў, а як займальны і напоўнены сэнсам апавяданне.
Падпісвайцеся на старонку Валянціны ў інстаграм.
