Пасля 60-ці жыццё толькі пачынаецца. У Менску адкрыты кампутарны клуб для пажылых людзей. Заняткі тут праходзяць 2 разы на тыдзень і зусім бясплатна. Для іх самае элементарнае – як складаны алгарытм. Няўмелыя пстрычкі кампутарнай мышкай. Спробы хай не заўсёды ўдалыя, але вучні гатовыя паўтараць адны і тыя ж рухі гадзінамі. Старанна запісваюць незнаёмыя словы ў сшытак.
Дапамагае ва ўсім настаўнік. Вадзім Жэнеўскі распрацаваў аўтарскую праграму па вывучэнні кампутара, а самае галоўнае, да кожнай бабулі знайшоў свой падыход.
«Вучыць пажылых людзей досыць складана. Ім усё трэба тлумачыць, як маленькім дзецям, паколькі для іх гэта складана і нова», – распавядае псіхолаг Тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Ленінскага раёна горада Менска Вадзім Жэнеўскі.
Маргарыта Макарэвіч 42 гады вучыла дзяцей. А зараз і сама села за парту, каб знайсці агульную мову з кампутарам. Дачка за мяжой, таму электронная машына – як пасроднік у зносінах з роднымі. На курсы прыйшла, каб авалодаць Інтэрнэтам. «Кнігі і фільмы – гэта добра, але Інтэрнэт дае гэтулькі магчымасцяў пазнаць аб усім на святле. Авалодаць ім – мая мара», – прызнаецца пенсіянерка.
У кожнага з іх свая прычына, каб быць тут. Адны – каб стаць бліжэй да ўнукаў і паказаць, што на шматлікае яшчэ здольныя. Іншыя – каб на пенсіі было весялей. Курсы толькі з’явіліся, але адразу сталі папулярнымі. Ахвотнікаў хоць дарма аддавай, таму чарга – на некалькі месяцаў наперад. У класе пакуль толькі 7 кампутараў і 14 вучняў. Заняткі. Але арганізатары ўпэўнены: зусім хутка «прасунутых» пенсіянераў стане больш.
Пераклад dzedzich.org
