У клубе «Графіці» пачынаючыя берасцейскія рокеры Prana далі першы ў жыцці сольны канцэрт. Пры дэталёвым разглядзе высветлілася, што без падтрымкі з далёкага замежжа тут не абышлося.
Prana — гэта «жыццё». На санскрыце. А ў сапраўдным жыцці – прыгажуня-філолаг з Берасця з камандай гітарыстаў, клавішніка і бубнача.
Хаця галоўнага ўдзельніка калектыву на сцэне не пабачыш. «Lobo Tiggre», — прадстаўляецца лацінаамэрыканскага выгляду брунэт з дарагой камэрай у руках. «Пісьменьнік, але цяпер пішу пра эканоміку», — сціпла распавядае аб сваёй працы Лоба, пагладжваючы па галаве дачку ўзросту пачатковай школы.
«І гэта мае інвэстыцыі», — кажа пра першы канцэрт Праны амэрыканец.
Лоба пазнаёміўся з вакалісткай гурту Кацяй Праневіч ў летніку ў Літве. «Пачуўшы яе, я афігеў», — кажа Лоба, які неадкладна ж вырашыў дапамагчы маладому беларускаму дараванню. Так Prana трапіла на свой першы сольны канцэрт у Менск.
«Паколькі ў горадзе Берасці ў нас не так шмат клубаў, мы вырашылі адразу скарыць Менск», — раскрывае свае няхітрыя планы Каця — кранальная дваццацітрохгадовая дзяўчынка ў джынсах і аблягаючай цішотцы з шэрымі мішкамі на грудзях.
«Я яшчэ не вельмі ўмею камунікаваць з публікай, саромеюся троху», — шчырасці салісткі не займаць. Філолагу беларускай мовы, Каці заўжды падабалася Земфіра, «нешта там сабе напявала». Так і атрымалася спроба Земфіры па-берасцейску.
«Живая вода превратилась в отраву», — тэксты Prana адпавядаюць усім канонам рускага року. І гурт ужо паспеў запісаць першы альбом такіх тэкстаў «Завтра новый день».
«Мы думаем, что не скоро, мы думаем, что всю впереди…» — а гэта ўжо для Леха Качынскага.
А яшчэ Prana — гэта такая вельмі-вельмі важная штука ў ёзе. Мы дыхаем, і Прана напаўняе нашы целы. Як, напрыклад, вакал салісткі Akana-NHS Русі, што прыйшла падтрымаць Кацю.
«Я неабыякава стаўлюся да музыкі, і такіх людзей мне заўжды прыемна падтрымаць», — усміхаецца Руся, і камэрны зал напаўняецца першымі акордамі акустычнай вэрсіі «Заенькі» няіснай ужо Індыгі. Руся дэманструе ўсе кантрасты свайго неверагоднага голасу, і канцэрт паступова ператвараецца ў бэнэфіс дзіўнай флейты спявачкі. Такіх, кажа Руся, у свеце толькі некалькі дзесяткаў.
Як кажа Вікіпэдыя, сучасная навука прану не прызнае. І дарэмна.
Аляксей абраў для сябе вельмі незвычайныя інструменты і стыль спеваў. Ён лічыць, што важна прасоўваць…
Усё нестабільна, у жыцці стрэс Але сталасць тонка: У нас ёсць кава на вагу Ад…
Вулічныя музыкі – гэта сапраўдныя мастакі, якія робяць наша жыццё больш яркім і насычаным. Яны…
У гісторыі Берасця складзена неверагодная мазаіка культурнай спадчыны, у якой асаблівае месца займаюць сінагогі, якія…
Сёння мы вырашылі адправіцца ў кулінарнае падарожжа па сталовых горада, каб высветліць, якія з іх…
У непрыкметным куточку Берасця, на вуліцы Дзмітрыя Данскога, 11, паўстала ўнікальная гастранамічная ініцыятыва, якая ўжо…