Спадзяванне на кагосьці, на дапамогу бацькоў, сяброў, аднагрупнікаў гэта, бясспрэчна, добра. Так цудоўна, што ёсць людзі, якія побач з іх парадамі і падтрымкай.
Але ёсць у гэтым адзін вялікі-вялікі мінус. Мы просім парады – і што мы атрымліваем? Меркаванне кагосьці – як трэба жыць, як трэба зрабіць. Але ці ёсць гэта меркаванне правільнае? Ёсць гэта тое, што вам сапраўды патрэбна?
Порцыю парад таксама можна атрымаць ад сябровак/сяброў, настаўнікаў/выкладчыкаў, калег/аднагрупнікаў і нават нейкіх незнаёмых людзей на вуліцы. Можна толькі здзіўляцца колькі людзей вакол жадаюць навучыць іншых, як трэба жыць, быццам яны ведаюць лепш за ўсіх і з’яўляюцца самымі шчаслівымі на ўсім белым свеце.
Калі вы будзеце спадзявацца на каго заўгодна, але толькі не на сябе, вы рызыкуеце аднойчы застацца без падтрымкі – то бок зусім бездапаможным.
Некаторыя парады, канешне, вартыя ўвагі. Але гэта вашае жыццё і, калі вы робіце ў ім памылкі, няхай гэтыя памылкі будуць вашымі, а не чыімсьці яшчэ.
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…
