Калі прафесар прыязджае ва універсітэт на роварах, калі стыпендыя больш за 600 еўра, калі студэнты самі выбіраюць, што яны будуць вывучаць, а паліцыя просіць рбуйную моладзь паводзіць сябе цішэй – ці добрае гэта жыццё? Алег распавядае пра жыццё ў мястэчку Галле, размешчаным ва Ўсходняй Нямеччыне.
Aleg
Колькі табе гадоў і як ты апынуўся ў Германіі?
Мне цяпер 24. У Германію я з’ехаў 3,5 гады таму як габрэйскі перасяленец (раней было яшчэ іншае паняцце – «канцінгентны бежанец», але да моманту майго ўезду ў Германію такі статус імігрантаў адмянілі).
Чым ты займаешся?
Зараз я вучуся ва універсітэце горада Галле (На 30 верасня 2005 у самім населеным горадзе федэральнай зямлі Саксонія-Анхальт жылі 237.513 чалавек (з іх каля 18480 студэнтаў – з Вікіпедыі), на кафедры «медыятэхналогіі».
Скажы, чым нямецкая сістэма адукацыі адрозніваецца ад расейскай?
Калі-то расейскі сістэма адукацыі была скапіяваная з нямецкай, але цяпер тут гэтак жа, як і ў Расеі, пераймаюць сістэму Бакалаўр-Магістр. Праўда, калі ў Расеі, каб атрымаць званне бакалаўра, трэба правучыцца 4 гады, то ў Германіі дастаткова 3-х. Сама пабудова навучальнага працэсу ў універсітэтах адрозніваецца ад расейскага тым, што часцей за ўсё расклад сваіх заняткаў студэнт складае сам. Гэта значыць, існуе пэўны спіс прадметаў, якія павінны быць вывучаныя за час вучобы, а ў якім семестры ты будзеш вывучаць які прадмет – гэта задача кладзецца цалкам на плечы студэнта.
Для якой-небудзь каардынацыі дзеянняў студэнтаў існуюць рэкамендацыйныя планы, як пабудаваць працэс навучання, але вельмі часта студэнты, якія атрымліваюць адукацыю не па адной спецыяльнасці (да прыкладу, у мяне дадатковая спецыяльнасць – эканоміка) сутыкаюцца з праблемай скрыжавання прадметаў. Менавіта для гэтага і існуе сістэма вольнага складання раскладу па жаданні студэнта. Студэнт таксама мае права выбіраць, якую нагрузку ён будзе выпрабоўваць у гэтым семестры (можна вывучаць у адным семестры больш прадметаў, а ў іншым ўзяць менш).
Добрую стыпендыю даюць? 🙂 І наогул, як студэнты зарабляюць на жыццё?
Пачынаючы з зімовага семестра, стыпендыю для студэнтаў павысілі прыблізна на 50 еўра. Цяпер яна будзе складаць больш за 600 еўра (па-мойму, каля 640). Але гэта не столькі стыпендыя, колькі падтрымка дзяржавай малазабяспечаных сем’яў. Палова падтрымкі (стыпендыі) выдаецца як беспрацэнтная пазыка, другую палову студэнт павінен вярнуць дзяржаве пасля заканчэння вучобы. Калі бацькі студэнта зарабляюць дастатковую колькасць грошай, каб утрымліваць дзіцяці падчас яго навучання, то студэнт можа атрымліваць падтрымку не ў поўнай суме (да прыкладу, будуць даплочваць 100 еўра на здыманне кватэры або пакоя) або яму будзе адмоўлена ў дзярж. падтрымцы.
Існуе магчымасць атрымаць стыпендыю ў аднаго з шматлікіх дабрачынных фондаў. Для таго каб тут атрымаць стыпендыю, трэба падыходзіць фонду па шэрагу параметраў. Пэўныя фонды выдаюць стыпендыі студэнтам пэўных спецыяльнасцяў. Плюс да гэтага трэба мець добрыя ацэнкі і ў большасці выпадкаў весці актыўную грамадскую жыццё (маецца на ўвазе актыўна ўдзельнічаць у студэнцкіх арганізацыях).
Падзарабляюць студэнты там, дзе могуць знайсці працу. Займаюцца расстаноўкай тавару ў супермаркетах. Вельмі актыўна працуюць афіцыянтамі і развозчыкамі піцы. На больш старэйшых курсах магчымая падзаробак па спецыяльнасці (звычайна студэнты застаюцца падзарабляць у кампаніі пасля праходжання практыкі).
Ці шмат студэнтаў здымаюць кватэры або пакоі і чаму? Хіба не выгадней жыць у універсітэцкім інтэрнаце?
Не заўсёды можна атрымаць пакой у інтэрнаце. Іх проста не хапае. Да таго ж, інтэрнаты знаходзяцца даволі часта даволі далёка ад месца вучобы (і не заўсёды ў «шчасных» раёнах).
Вельмі многія студэнты здымаюць разам 3-5-цікомнатную кватэру, таму што ў гэтым выпадку яны атрымліваюць недарагое жыллё.
Мы з маёй дзяўчынай здымаем 2-х пакаёвую кватэру. Па грошах выходзіць столькі ж, але гэта нашмат зручней і спакайней, чым жыць у інтэрнаце. Плюс – дарога да універсітэта ў нас займае 10 хвілін, а ў трамвай заўсёды можна спакойна сесці:)
Грамадскі транспарт не карыстаецца папулярнасцю?
Гледзячы на час года. Улетку вельмі многія ездзяць на ровары, што вельмі часта аказваецца хутчэй, чым на трамваі. У больш буйных гарадах вельмі часта не бывае выбару і прыходзіцца ездзіць на метро. Мы ў асноўным перасоўваемся па горадзе на трамваях (у нас горад невялікі, і трамвай – асноўны сродак перамяшчэння). Яны ходзяць практычна заўсёды па раскладзе, што вельмі зручна. Узімку ў трамваях становіцца значна больш народу, таму што на ровары становіцца ездзіць даволі холадна і небяспечна, калі раптам пойдзе снег.
А які пласт грамадства ездзіць на ровары? Ці можна сустрэць самавітых дзядзечэк верхам на двухколавым сябру? 🙂
У маім універсітэце вельмі шмат прафесараў ездзяць на веласіпедзе. Але самае цікавае – гэта пажылыя людзі, якія таксама актыўна круцяць педалі.
Germany
Скажы, а як забаўляецца нямецкая моладзь?
Складана сказаць. Зноў жа ўсё залежыць ад таго, да якога класа ставіцца дадзеная моладзь. Калі на дыскатэках сустрэць можна прадстаўнікоў усіх класаў, то ў тэатры звычайна з моладзі можна сустрэць у асноўным студэнтаў. У пралетарыяту ж звычайна зусім іншыя інтарэсы. Але вечарынкі моладзь наведвае, я думаю, не радзей, чым расейская.
Аб Германіі ходзіць меркаванне як аб адной з «піўных» краін. Апраўдана ці гэта, якое стаўленне да піва ўнутры краіны?
Піва ў Германіі любяць і актыўна п’юць. Калі перад выходнымі зайсці ў якой-небудзь супермаркет, то бачыш вельмі шмат калясак, у якіх загружаныя 1 або 2 скрыні піва.
Як часта сустракаюцца п’яныя людзі на вуліцах?
Увечары ў пятніцу і суботу на вуліцы выходзіць моладзь, якая ідзе куды-небудзь на дыскатэку. Часта гэта ўжо падпітыя маладыя людзі і дзяўчаты. П’яныя часам сустракаюцца, але гэта часцей за ўсё вельмі асацыяльныя людзі. Увечары можна сустрэць і п’яную моладзь на вуліцы. Калі яны вельмі шумяць і перашкаджаюць астатнім, то тыя могуць выклікаць паліцыю, якая папросіць іх супакоіцца і пры неабходнасці, калі чалавек у цалкам шалёным стане, даставіць дадому, за што потым прыйдзе асобны рахунак, які трохі больш, чым кошт таксі да хаты.
Гэта значыць паліцыя выкарыстоўвае больш размовы, чым фізічныя меры? А наогул небяспечна па вечарах хадзіць па горадзе, і прынята ці замыкаць дзверы на дзесяць замкаў?
Паліцыя мае права выкарыстоўваць фізічныя меры толькі ў адказ на прычыненне фізічнага або матэрыяльнага ўрону іншым людзям або самім паліцыянтам. Гэта значыць, калі ісці па вуліцы і спяваць песні, то кайданкі на цябе апранаць не будуць.
Пра бяспеку. Як і ўсюды, усё залежыць ад таго, дзе хадзіць. У тым жа самым Берліне ёсць раёны, дзе ўвечары лепш на вуліцы не з’яўляцца. Дзесяці замкаў ні ў каго на дзверы не заўважаў. Звычайна варта нармальная драўляная дзверы з адным замкам. Пасля 20:00 неабходна дадаткова замыкаць дзверы ў пад’езд, што робіцца не заўсёды.
А наогул, як жыхары кантактуюць паміж сабой?
Я даволі рэдка бачу адкрытую непрыязнасць паміж людзьмі. Звычайна табе ўсміхаюцца, нягледзячы ні на што. Прычым усюды, пачынаючы ад крамы і заканчваючы дзярж. установай. Гэта значыць, існуе паняцце дзяжурнай усмешкі, з-за якой заўсёды ствараецца ўражанне ветлівасці.
Калі я на вуліцы ці ў грамадскім транспарце выпадкова каго-небудзь падзену або наступлю на нагу, то абавязкова папрашу прабачэння. Тое ж самае робяць і ўсе астатнія вакол мяне.
Скажы, а ёсць у Германіі законы, якія абмяжоўваюць знаходжанне на вуліцы дзецям пасля пэўнага гадзіны?
Аднойчы бачыў па тэлевізары, што дзе-то ў Германіі ўвялі такую практыку, але нічога больш дэталёвага сказаць не магу. Ніколі з такім не сутыкаўся.
Ці шмат рускамоўных людзей у Германіі? Ты кантактуеш з імі?
У Нямеччыне пражывае больш за 2-х мільёнаў рускамоўных. Гэта значыць, нават калі наогул не хацець мець нічога агульнага з рускімі, то гэта так проста не атрымаецца. Я маю зносіны з рускімі ва Ўніверсітэце. На медыятэхналогіі са мной разам вучыцца дзяўчына з Узбекістана. На эканоміцы рускіх нашмат больш. Увесь час з імі перасякаюся.
Таксама існуюць рускія крамы, у якіх можна купіць больш звыклыя рускаму чалавеку тавары. Мы таксама часам туды заходзім, калі нам што-небудзь трэба.
Арыгінал артыкула, пытанні задавала Вольга Сафонава
