Падрыхтавалі для вас кароткі спіс беларускай літаратуры, якой няма ў школьнай праграме, але якая варта ўвагі.
Многім з вас ён знаёмы па школьнай праграме. І, магчыма, у 11 класе менавіта гэты твор убіў апошні цвік у труну, пад назвай «белліт толькі пра вёску».
Аднак, кніга насамрэч вартая ўвігі. У ёй уздымаецца важнае пытанне развіцця вёскі, яе стану ў параўнанні з горадам. Размова пра тое, чаму людзі перабіраюцца ў горад – не ад вялікай любві да мегаполіса, а ўцякаючы ад галечы.
Сюжэт немудрагелісты, але блізкі і зразумелы кожнаму, хто прайшоў праз размеркаванне: нелюбімая дачка ўплывовага чалавека трапляе па размеркаванні ў невялікую вёсачку Малмыгі Віленскага раёна.
Людзі, якіх Яся сустракае на сваім шляху, усё яшчэ ў сваёй галаве жывуць у часах даўно зніклых.
Разам з Ясяй вам трэба прайсці няпросты шлях і пасталець. І зразумець, што Возера радасці – недасяжна, хоць ісці да яго, безумоўна, варта.
“Так, я хачу памерці. Я не хачу ісці ў палон. Я не буду даваць ім ніякіх паказанняў. Я не хачу і не магу больш пакутаваць. Пакуты становяцца звыш маіх сіл. Я нават не ведаю, дзе і што ў мяне баліць. Боль самаўладна гаспадарыць ва ўсім целе, невядома чаго дамагаючыся. І я зайздрошчу Юрку. Яму ўжо не балюча. Ён пераступіў свой апошні рубеж і зараз непадуладны немцам”.
Менавіта ў гэтай кнізе “мясарубка вайны”, праз якую прайшлі нашы бацькі і дзяды, апісана з уласцівым Быкаву бязлітасным рэалізмам.
“Мушу папярэдзіць маіх шаноўных чытачоў. Перад вамі – не ўспаміны, не настаўніцкі дзённік, не блог у “Фэйсбуку”, а мастацкі твор з усімі адпаведнымі атрыбутамі, і найперш – мастацкай выдумкай. Героі, сітуацыі, школы і горад у гэтай кнізе альбо прыдуманыя, альбо моцна пераасэнсаваныя мной з гледжанага ў жыцці. Таму прашу мець на ўвазе: амаль усе імёны ў кнізе “Мая школа” несапраўдныя, усе супадзенні – выпадковыя”.
Аднак, нягледзячы на такі эпіграф, шмат хто з вас пазнае ў гэтай кнізе сваю школу: і яе радасці, і яе праблемы.
Павел Феранец, ці Ferenc, – ідэальны суразмоўца. Дамаўляемся пра сустрэчу – адразу падбіраем зручны для…
Гэты новы дом у цэнтральнай часцы горада на вуліцы Гогаля здаваўся ідэальным, калі тут набывалі…
Ідэальны адпачынак – гэта час, праведзены сярод тых, хто з табой на адной хвалі. У…
Чалавек сам стварае сваё наваколле. Да такой высновы аднойчы прыйшлі жыхары сціплага пяціпавярховага дома ў…
Існуе меркаванне, што Берасце – нецікавы горад, у якім няма куды схадзіць, але насамрэч гэта…
Для кожнага з нас словы “макіяж”, “фрызура”, “фотаздымкі” значаць нешта сваё. Для некага гэта частка…