Падчас акцыі “Задай пытанне прэзідэнту” вучні замест пытанняў дасылаюць просьбы: “не закрываць сацыяльныя сеткі”, “каб краіна развівалася і набліжалася да еўрапейскіх стандартаў” і пакінуць сістэму адукацыю ў спакоі.
Брэсцкія школьнікі баяцца ўдзельнічаць у акцыі БРСМ “Задай пытанне прэзідэнту”. Пра гэта Еўрарадыё паведаміла настаўніца адной са школ горада. Акцыя распачалася 14 красавіка, аднак дагэтуль у горадзе знайшлося толькі 10 ахвотных вучняў задаць пытанне прэзідэнту.
Настаўніца: “Калі пытаю дзяцей, якое пытанне яны хочуць задаць прэзідэнту, то першая рэакцыя чамусьці смех. Я пытаюся, чаму яны смяюцца. А яны кажуць: “А чаму мы павінны падпісваць гэтыя пытанні? Калі б можна было падпісаць пытанне псеўданімам, мы б шмат чаго спыталі, а сваім імем падпісваць не хочам. А раптам нас пасадзяць?”
Настаўнікам нават прыйшлося спецыяльна папрасіць школьнікаў паўдзельнічаць у акцыі. У выніку тыя вырашылі не задаваць прэзідэнту пытанняў, а звярнуліся да яго з просьбамі. Школьнікі прасілі, каб краіна развівалася і набліжалася да еўрапейскіх стандартаў, а таксама каб было больш моладзевых праграм абмену з краінамі ЕС. Аднак галоўнае – гэта пакінуць сістэму адукацыю ў спакоі.
Настаўніца: “Пішуць там: “Паважаны Аляксандр Рыгоравіч! Я хацеў бы да вас звярнуцца з просьбай звярнуць увагу на сістэму адукацыі ў нашай краіне. Мы прыйшлі ў школу, была 11 гадовая сістэма і 5 балаў, потым 12 гадоў і 10 балаў”. То бок за час навучання ў школе яны трапілі ў 3 рэформы адукацыі, і каб такога больш не было”.
Спецыяльныя скрынкі з надпісам “Пытанне прэзідэнту” з 14 красавіка да 25 траўня павінны вісець ва ўсіх навучальных установах краіны. У задумцы БРСМ, акцыя мае вызначыць сферы пытанняў, якімі цікавіцца моладзь. Аднак на думку настаўнікаў, значна больш рэальную карціну можна было б атрымаць, калі б акцыя была ананімная.
Настаўніца: “Адзін клас сказаў: “Мы хочам папрасіць прэзідэнта, каб ён не прыбіраў сацыяльныя сеткі, таму што без “кантакту” мы загінем”. То бок ім галоўнае каб інтэрнэт не чапалі, а ўсё іншае, кажуць, іх задавальняе. Аднак гэта тое, што яны могуць сказаць. А гэта адраснасць і аўтарства гэтых пытанняў адразу абразае ўсю іх свабоду слова”.
