(Бела)рускай мовы няма, цэнзура курчыцца ў перадсмяротных канвульсіях, і цмяным 00-ым (гэтаксама як колісь праклятым 90-ым) хутка прыйдзе лагічны харакіры. Аднак панк па-ранейшаму is not dead.
Ён падрос, адпусціў бараду і акуляры, і, агледзеўшыся навокал на прадмет халяўных бычкоў, паказаў свету ўдасканаленую версію сваёй камбінацыі з трох пальцаў.
Бальшушчы апалагет трасянкі Сірошкі Пістончыка самвыдатаўскім спосабам зрабіў кніжачку сваіх камедных прыпавесцяў: случаі з жызьні, дзідзікціўныя расказы, кашмарыкі і другія развлікацельныя жанры.
З самых глыбіняў Мардору 90-х вырваўся крык тых, хто заўчасна аддаў сваю цнатлівую маладасць падваротням, п’яным дварам і блатхатам. Крык — з перагарам, а таму чытачам ёсць небяспека смеючыся атруціцца духам тых часоў.
Слухайце ў крыку:
— Як памруць айчынныя пісьменнікі? (пайменны спіс).
— Які лёс напаткаў Віні-Пуха і спадарыню Беладонну?
— Што лепей, «бажэсцвенная ўлага», вінчык, ці ж «амброзія для смертных», кахвіёк?
— Як ставіцца да жывёлаў працаўніца кілбаснага цэху, рубшчыца вышэйшай катэгорыі Васільеўна?
Дзякуючы нецэнзуршчыне вынікі «Йопытаў двух маладых нелюдзяў» адназначна не агалосяць праз легальны кніжны распаўсюд.
Сірожка Пістончык, Уласік Смаркач. Йопыты двух маладых нелюдзяў. (Серыя «Яжысьціка»). Выд-ва «Плюшч», 205 с., Ціраж — нікакой.
