Спадзяванне на кагосьці, на дапамогу бацькоў, сяброў, аднагрупнікаў гэта, бясспрэчна, добра. Так цудоўна, што ёсць людзі, якія побач з іх парадамі і падтрымкай.
Але ёсць у гэтым адзін вялікі-вялікі мінус. Мы просім парады – і што мы атрымліваем? Меркаванне кагосьці – як трэба жыць, як трэба зрабіць. Але ці ёсць гэта меркаванне правільнае? Ёсць гэта тое, што вам сапраўды патрэбна?
Порцыю парад таксама можна атрымаць ад сябровак/сяброў, настаўнікаў/выкладчыкаў, калег/аднагрупнікаў і нават нейкіх незнаёмых людзей на вуліцы. Можна толькі здзіўляцца колькі людзей вакол жадаюць навучыць іншых, як трэба жыць, быццам яны ведаюць лепш за ўсіх і з’яўляюцца самымі шчаслівымі на ўсім белым свеце.
Калі вы будзеце спадзявацца на каго заўгодна, але толькі не на сябе, вы рызыкуеце аднойчы застацца без падтрымкі – то бок зусім бездапаможным.
Некаторыя парады, канешне, вартыя ўвагі. Але гэта вашае жыццё і, калі вы робіце ў ім памылкі, няхай гэтыя памылкі будуць вашымі, а не чыімсьці яшчэ.
Вадзім – вулічны музыка з рэпертуарам больш за 1000 песень, а таксама вельмі творчы і…
Кім яшчэ можа стаць чалавек, у якога лепшым сябрам з дзяцінства быў сабака Пілот, у…
Не ўсе ведаюць прафесію з незвычайнай назвай – доўла. Праца доўлы – падтрымліваць і дапамагаць жанчыне падчас цяжарнасці,…
Ці падабаецца вам свой голас? Адказ на гэтае пытанне не бывае адназначным. Але голас –…
Падарожжа ў новы горад заўсёды ўключае ў сябе імкненне даведацца яго гісторыю, адчуць яго душу…
У гістарычныя часы на тэрыторыі Берасця ўзвышаўся велічны бернардзінскі манастыр, заснаваны яшчэ ў першай палове…
