“Жэстачайшая” праўда пра рэктара БрДУ

Нядаўна на старонках ВБ з’явілася інтэрв’ю з рэктарам БрДУ імя А. С. Пушкіна. З яго вынікае, што М. Э. Часноўскі лічыць “свой” універсітэт ледзь не лепшым у краіне. Не гледзячы на гэта студэнты і выкладчыкі з гэтым цалкам не згодны. 

 

Адной з прычын ўзнікнення артыкула з’явілася тое, што першы прарэктар БрДУ імя А. С. Пушкіна Канстанцін Красоўскі публічна, на вучоным савеце выказаў сваю нязгоду з палітыкай кіраўніцтва ВНУ і падаў у адстаўку.

Канстанцін Красоўскі катэгарычна быў супраць публікацыі сваёй прамовы і нават вытрымкі з яе. Але Мечыслаў Эдвардавіч змог пракаментаваць выступ Красоўскага на вучоным савеце, аб чым пазней, напэўна, пашкадаваў:

– Я паважаю рашэнне Канстанціна Канстанцінавіча, але не лічу яго разумным. Хутчэй, яно прадыктавана эмоцыямі, а эмоцыі, як вядома, далёка не лепшы дарадца ў падобных сітуацыях.

І пасля прачытання гэтага, на сайт ВБ пачалі паступаць каментарыі, дзе студэнты і былыя студэнты, выкладчыкі і былыя выкладчыкі і тыя людзі, чый лёс якім-небудзь чынам быў звязаны з гэтай навучальнай установай, распавялі ўсю праўду пра рэктара і універсітэт:

– Гэта жах, а не універсітэт. Часноўскі ператварыў яго ў ПТУ. Некаторымі факультэтамі кіруюць людзі, якія не маюць ніякіх да іх адносін і нават профільнай вышэйшай адукацыі (затое блізкія да сям’і рэктара). Прыклады такіх таварышаў ўсім вядомыя – на слыху. А вось прыстойных і разумных выкладчыкаў выціскаюць з універсітэта, ствараючы невыносныя ўмовы. На іх месца прыходзяць бездары, якія не могуць звязаць двух слоў, “плаваюць” на ўласных лекцыях, але дагаджаюць перад рэктаратам , – таму і застаюцца, – піша Ігар.

– Рэктар Берасцейскага  дзяржаўнага універсітэта – не тое што не спрыяе пашырэнню светапогляду студэнтаў і атрымання новага вопыту, удзелу ў міжнародных праграмах, а ўсяляк перашкаджае.

Як у маім выпадку, забараняў з дэканам філалагічнага факультэта мне ўдзельнічаць у студэнцкай праграме “Work & Travel”, якая прадугледжвала моўную практыку ў ЗША на працягу лета. “Што ты там забылася ў Амерыцы гэтай? Чаго едзеш туды?” – пыталіся ў 2 галасы “кіраўнік” універсітэта і дэкан філфака, свята упэўненыя ў тым, што ангельскай мове нідзе лепш немагчыма навучыцца, акрамя як у Берасцейскім універсітэце. І ўсяляк спрабавалі пакараць мяне за непадпарадкаванне і паездку ў Амерыку насуперак наказу нікуды не ехаць.

 У выпадку з маёй аднагрупніца, разумнай і вельмі рознабаковай дзяўчынай, якая прайшла адбор для паўгадавой стажыроўкі ў адным з еўрапейскіх універсітэтаў, вышэйназваныя 2 чалавека проста -проста не падпісалі пагадненне. 

Як у выпадку са шматлікімі іншымі ініцыятыўнымі маладымі людзьмі, якія цікавяцца чымсці, якія шукаюць сябе, але не атрымліваюць падтрымкі, стымулявання, а натыкаюцца на незлічоныя перашкоды. І не ўсім хапае магчымасці і сіл працягнуць самастойна пачаты шлях.

 Хтосці ў выніку ціску з боку такіх людзей проста здаецца і губляе ініцыятыву. Хтосці потым бясконца шкадуе аб выпушчанай магчымасці набыць нейкія новыя навыкі, веды і вопыт і пра тое, што пайшоў вучыцца менавіта ў гэты універсітэт, дзе твая ініцыятыва каральная і твой працэс развіцця і станаўлення ўсяляк тармозяць, а то і проста перарываюць.

Рэктарам не можа быць чалавек, навязваюць разам са сваім вакол набліжаных дэвіз “Сядзіце ціха і не высоўвайцеся нікуды!” – кажа яшчэ нядаўняя студэнтка філфака, Кацярына.

– Так, гэта ўсё праўда. І па якой прычыне па праграмах абмену ездзяць толькі дзеці дэканаў, выкладчыкаў і прарэктараў, усё па-сапраўднаму? З іншага боку, да нас таксама прыязджаюць студэнты па абмене … З Таджыкістана … Далёка гэтага універсітэту да еўрапейскага. Спадзяюся, што ў вельмі хуткім часе адміністрацыя універсітэта зменіцца і да кіравання прыйдуць па-сапраўднаму творчыя асобы – дадаў VP.

– У пушкінскім універсітэце галоўная праблема ў тым, што кадры расклаліся, гэта значыць, рэктар сваёй палітыкай прывёў да таго, што дэканы моўчкі прызнаюць статус-кво і згаджаюцца з ім. Больш за тое,  мяркуюць, што так яно і трэба, яно і ў радасць ім. Мяне любяць менавіта так і слава богу. Парадуемся за іх, – так адкаментаваў дадзеную сітуацыю адзін з чытачоў ВБ.

 – А што Вы хочаце ад дэканаў? Яны такія ж людзі як усе ў гэтай краіне. І калі большасць вакол “маўчыць і далей, мудра разважаючы, што жыць-то трэба” і зміраюцца з становішчам у краіне, то чаму Вы вырашылі, што дэканы  будуць чымсьці адрознівацца ад усяго беларускага народа?  ВНУ – гэта  краіна ў мініяцюры. І досвед і паводзіны набытые ў звычайнай жыцця ў Беларусі ўсё пераносяць і на свае працоўныя месцы – працягнуў Л.І.

 – А лепшага ў нашай краіне чакаць не даводзіцца, калі ўсе кіраўнікі зверху данізу прызначаюцца ў абмен на асабістую адданасць, прафесіяналізм нікому не патрэбны. Разумным і прыстойным няма выбару, яны не вытрымліваюць і сыходзяць або становяцца такімі ж ад безвыходнасці, застаюцца бездары, якім важны не вынік а месца. Так яны і кіруюць гэтым хаасам, бачны парадак толькі звонку, а ўсярэдзіне няма ні адзінства , ні павагі, ні сяброўства. Так лягчэй захоўваць сваё месца і ўладу. Выраджаецца не толькі навука і культура, выраджаецца нацыя. Людзей ставяць перад сур’ёзным выбарам ці працуеш і маўчыш, ці забудзься пра кар’еру і нават працу. Большасць выбірае першае і апускае краіну  ў вялікую прорву, – піша былы студэнт.

– Мабыць Прэзідэнт, назначаючы Мечыслава Эдвардавіч, кіраваўся яго нацыянальнасцю: каб дагадзіць палякам, яго супляменнікам, якія цяпер таго ж прэзідэнта з брудам змешваюць, як і заўсёды ўсіх беларусаў, а не дзелавымі якасцямі, – мяркуе Мікалай.

Але ёсць і така людзі якіх дадзеная сітуацыя цалкам задавальняе:

– Вельмі добры ВНУ. Можна атрымаць “скарынку” аб вышэйшай адукацыі кожнаму, хто пажадае, зыходзячы з прахадных балаў. Гэта ж “крута”, – маючы жаданне і грошы, але не маючы інтэлекту, быць з вышэйшай адукацыяй.

Некаторым ўсё роўна. Што адбываецца за сценамі ВНУ:

– Што тут крытыкаваць нейкага рэктара! Новы будзе ці стары, мясцовы ці дасланы – аніякай прынцыповай розьніцы!

Большасць лічыць, што «рэктар і рэктарат ў цэлым абавязаны падаць у адстаўку»:

 – Часноўскага патрэбна было звальняць яшчэ чатыры-пяць гадоў таму, калі “БК” напісаў пра зімовы ледніковы перыяд у універсітэце: студэнты і выкладчыкі мерзлі без ацяплення і сядзелі ў аўдыторыі ў шапках і куртках, а Часноўскі раптам пабудаваў сабе вялізную кватэру, – абураецца Алена.

– Часноўскі абавязаны ў самы кароткі тэрмін пакінуць сваё месца працы, патлумачыўшы гэта простай прычынай: не справіўся са службовымі паўнамоцтвамі. Лічу, што яго месца павінен заняць першы памочнік Генадзь Іванчын, – дадаў Кароўеў.

Некаторыя прапаноўвалі «адправіць усю гэтую перапіску поштай у рэзідэнцыю А.Г. Лукашэнка”.

Пасля з’яўлення некалькіх дзесяткаў каментарыяў  рэдакцыя ВБ спыніла дыскусію на сайце. Таму, калі Вам ёсць яшчэ што-небудзь дадаць – калі ласка. Наш сайт спрыяе гэтаму.

Фота:  brsu.by