Вадзім – вулічны музыка з рэпертуарам больш за 1000 песень, а таксама вельмі творчы і харызматычны чалавек. Ён шануе водгук і эмоцыі аўдыторыі, прыўносячы ў кожнае выступленне часцінку сваёй душы.
Яго любоў да музыкі ўзнікла на сямейных застоллях, дзе дзядулі гралі на баяне, бабулі спявалі, а маці грала на клавішах. Амаль усе блізкія былі альбо з добрымі музычнымі дадзенымі, альбо з музычнай адукацыяй.
Пад уплывам сваіх родных Вадзім пачаў захапляцца музыкай. Ужо ва ўзросце 10 гадоў ён паступіў у музычную школу і вучыўся граць на трубе.
Аднак сапраўдным запалам Вадзіма стала гітара. Пад уражаннем ад таго, як на чарговым застоллі сябар сям’і ўмела граў на гітары і чараваў сяброў, Вадзім вырашыў прайсці курсы ігры на гэтым інструменце.
«Як толькі ён браў гітару і пачынаў спяваць, усе дамы слухалі яго з такімі закаханымі вачыма. Хоць там ва ўсіх ужо мужы ёсць, але ён вось выклікаў гэтае захапленне. Я гэта прымеціў і неяк падышоў, кажу: “А як вы навучыліся?”. На што ён адказаў: “Ды ўсё проста, у 9-м класе, каб з дзяўчатамі знаёміцца”. І я падумаў, што буду яшчэ круцей і навучуся ў 8-м».
І вельмі хутка Вадзім дасягнуў досыць высокага ўзроўню майстэрства, надаючы ігры па 6 гадзін у дзень. А на дадзены момант Вадзім грае на гітары, бас-гітары, крыху на барабанах і валодае вакалам.
Першы раз граць на вуліцу Вадзім выйшаў у Мінску. Ходзячы па пераходах і слухаючы мясцовых вулічных музыкаў, ён падумаў, што зможа сыграць і праспяваць нашмат лепш. Узяў гітару і выйшаў у пераход, але хутка зразумеў, што ігра на вуліцы моцна адрозніваецца ад звычайных выступленняў.
«Я стаяў, напэўна, хвілін 40, можа нават гадзіну, проста спрабуючы выціснуць з сябе хоць якую-небудзь песню. Хаця да гэтага я выступаў на розных пляцоўках і на канцэртах, але першы раз граючы на вуліцы, у мяне быў ступар. З часам я пачаў настройвацца ўсё хутчэй, але ўсё роўна трэба было гэта рабіць, каб проста пачаць граць у тым месцы, дзе людзі не прыйшлі цябе слухаць, а ты павінен выступаць так, каб людзі звярнулі на цябе ўвагу».
На сённяшні дзень Вадзім з’яўляецца вулічным музыкам, які валодае вялізным рэпертуарам з больш чым 1000 песень. Ён грае кавер-версіі папулярных песень, прычым ён заўсёды гатовы выканаць тое, што папросіць публіка.
Задавальненне Вадзім атрымлівае ад любой кампазіцыі. Для яго самае галоўнае – эмоцыі і водгук людзей. Ён лічыць, што калі музыка грае і выступае без эмоцый унутры, то водгуку ад людзей нашмат менш. Музыка можа нават сфальшывіць, але калі ён зробіць гэта шчыра, то людзі гэта адчуюць.
«Помню, неяк падышоў мужчына і сказаў, што прасядзеў шмат год. І спытаў, ці не мог бы я сыграць яму Міхаіла Круга – Кольшчык. Я сыграў, і ён, расчулены, са слязамі на вачах, вельмі моцна дзякаваў за гэта. Казаў, што даўно не чуў добрай музыкі. Ну самі разумееце, месцы абмежавання волі, там крыху не пра музыку».
Канешне, мэтай сваёй ігры Вадзім ставіць і заробак. Таму што ўзровень майстэрства павышаецца і хочацца мець якасныя інструменты, апаратуру. І гэта ўжо больш для сябе і самаразвіцця, бо звычайна такія нюансы гучання публіцы не надта заўважныя.
Як і любому музыку, які выступае на вуліцы, Вадзіму, акрамя грошай, удзячныя слухачы кідалі тэлефоны, пашпарты, карткі, кашалькі, ежу, алкаголь і г. д. Але найбольш музыка любіць, калі яму кідаюць замежныя купюры і манеты, бо ён іх калекцыянуе.
«Для мяне вось гэта самае цікавае, бо гэта часцінка гісторыі. Дзякуючы гэтаму я разумею, наколькі розныя людзі слухаюць мяне і мой калектыў, і наколькі розныя людзі ў прынцыпе прыязджаюць у Беларусь».
Вадзім граў у мностве гарадоў Беларусі. Менавіта ў Берасці яго вабіць тое, што публіка тут умее слухаць. Ён адчувае дабразычлівую і святочную атмасферу. У такіх умовах ён сапраўды адчувае сябе артыстам. А таксама гэта першы горад, у якім зрабілі спецыяльную сцэну на вуліцы Савецкай.
Вадзім упэўнены, што музыка 100% з ім да канца жыцця, і ён гатовы дарыць эмоцыі ад яе і вам. Вы можаце пачуць Вадзіма на галоўнай вуліцы Берасця, а таксама яго выступленні на карпаратывах, вяселлях і розных мерапрыемствах!
– Кім, калі не музыкам, ты б стаў?
– Я займаюся вырабам мэблі. І мне гэта таксама вельмі падабаецца, бо я зноў адчуваю сябе дзіцём. І я, як у дзяцінстве гуляю ў канструктар “Лега”, толькі больш складаны, з больш складанымі інструментамі і больш адказны.
- Інстаграм-старонка Вадзіма.
